Moje opowiadania

Zdradzę Wam pewien sekret. Od jakiegoś czasu piszę opowiadania dla dzieci :) Na razie czyta je najbliższa rodzina, ale mam nadzieję na szersze grono odbiorców. Pierwsza domowa premiera miała miejsce w grudniu 2018 roku. Od tamtej pory powstało kilkanaście opowiadań. Jak myślicie, czy uda mi się je kiedyś wydać? Jeśli macie jakieś wskazówki lub podpowiedzi odnośnie pisania i wydawania, bardzo chętnie je poznam :) Ponadto pracuję nad powieścią dla młodzieży. Nie wiem, jak to się stało, ale pisanie jest już moją pasją. Nie tylko opowiadania czy powieści, ale także notatnik z przemyśleniami, blog, planer i instagram – każda taka forma wyrażania swoich myśli daje mi dużo frajdy i pozwala odkryć własne pokłady kreatywności. Dlatego zachęcam Was – piszcie – cokolwiek i gdziekolwiek, no może nie wyznania na murach ;) ale nawet jeśli nikt tego nie przeczyta, możecie to zrobić dla siebie, by uporządkować myśli i znaleźć spokój.

Sagrada

Choć zaraza ma teraz nieco lżejszy czas i nie siedzimy już w domach jak na początku, zdarzają się dni ulewne i bez pogody, gdy nie ciągnie nas na dwór i najlepiej sprawdzają się wtedy planszówki. Dlatego dziś prezentuję Wam Sagradę – grę, w której wcielamy się w artystów i współzawodniczymy w tworzeniu najpiękniejszego witrażu w bazylice Sagrada Familia.

 

W grze może uczestniczyć do 4 graczy. Każdy dostaje po ramce witrażu, w którą wkłada wylosowaną kartę wzorów witraży (w pustych okienkach ramki pojawiają się pola o danym kolorze lub liczbie oczek), a także kartę celów indywidualnych (za ich wykonanie otrzymujemy punkty).

 

Na środku planszy kładziemy tor rundy, 3 karty narzędzi i 3 karty celów grupowych. Obok kładziemy woreczek z 90 kolorowymi kostkami. W zależności od liczby grających, gracz rzuca kilkoma kostkami z woreczka i wybiera kostkę, która najlepiej pasuje do karty wzoru witraża. Potem kostkę wybiera kolejny gracz i tak na zmianę.

 

Jeśli żadna z wyrzuconych kostek nie pasuje do naszej karty wzoru witraża, możemy użyć karty narzędzi, płacąc za to przezryczystym kamykiem, czyli znacznikiem uznania, których kilka dostajemy na początku gry. Karta narzędzi pozwala trochę pokombinować z kostkami, a nawet rzucić wszystkimi od nowa.

Punkty zobywamy za wykonanie celów z karty celów indywidualnych oraz z kart celów grupowych. To może być ułożenie kostek rzędem w różnych kolorach lub jak najwięcej trójek, albo suma kostek w kolorze żółtym itp.

Gra kończy się, gdy minie 10. runda. Wtedy dopiero liczymy punkty.

Rozgrywka trwa około 45 minut, wiek powyżej 13 lat. Pomijając fakt, że gra jest pięknie wykonana i nietypowo używa się w niej kostek do gry, bo jako szkiełek do witraży, to fajnie jest w niej trochę pogłówkować. Polecam wszystkim na oderwanie się od trosk i poobcowanie z kolorowym światem witraży.